N e u e r B e i t r a g
S P R Ü C H E
6
Das „Diese-Welt“-Sinn-Sichsagen im Ankommen
vom
„Eine-Art-Überparadies“
29. Januar 2018
Das Fortschreiten vom Sinn-Sichsagen dieser unseren Welt ist wie Anbruch des Tages – voller Licht, Wärme und Farbigkeit.
Es ist das Ankommen von so etwas wie Sinn-Überparadies.
Alles fängt hier mit dem Sinn-Sichsagen des Schönen an. Genauer: mit dem „Sinn-Sichsagen“-Wirken des Schönen.
7
Das Agieren vom
„Bejahbaren“ und „Liebbaren“
her
Das Sinn-Sichsagen dieser Welt schreitet fort, indem
> die in ihr lebenden menschlichen Ich-selbste
> sinn-agieren – und zwar
> im Ausgang von demjenigen, was
> ihnen als das Bejahbare und das Liebbare
> sich-sinn-sagt.
__________________
S e l b s t v e r s t ä n d n i s der
SINNphilosophie
Die SINNphilosophie ist eine Konzeption der Philosophie als Philosophie, die:
> sich durch den SINN als ihren thematischen Gegenstand selbstkonstituiert,
> von der Sinnfrage als DER Fundamentalfrage ausgeht
> und auf den Grunderfahrungen der menschlichen Existenz basiert.
Methodologisch versteht sie sich als eine sinnpraktisch-hermeneutische Phänomenologie.
___________________
Abteilungen der SINNphilosophie
Abteilung I:
Die aufgehenlassenden Gedankengänge
Abteilung II:
Die aufweisend-sich-ausweisenden Gedankengänge
Abteilung III:
Die Phänomen-Untersuchungen
Abteilung IV:
Die „Sinn-Sichsagen“-Entwurf-Miniaturen
Abteilung V:
Die Sinn-Notizen
Abteilung VI:
À Propos..., Stellungnahmen
________________
Tags der SINNphilosophie:
Sinnphilosophie, Philosophie, Sinn,
Sinnfrage, Sinnsuche, Sinnfindung,
Sinngebung, Sinnstiftung,
Sinn des Lebens,
Metaphysik, Ethik, Fundamentalfrage,
Mensch, Denken, Empfinden, Erleben,
Sagen, Tun, Selbst, Erkennen,
Geisteswissenschaften, Wissenschaft, Forschung.
Tadeusz Zenka - Autorenseite und eBooks zum Downloaden | XinXii ...
PDF-Dokument [412.0 KB]
Z warsztatu SENSfilozofii
Wewnątrz
dziejącego-się się-mówienia Sensu
na nowo odnaleźċ
siebie samego (swą sobośċ)
Czwartek, 8 września 2016
Kim jestem - kim mógłbym być - kim być powinienem?
Odpowiedź w każdym wypadku: "sobą". Albo jestem sobą, albo mnie nie ma (w sferze dziania-się się-mówienia Sensu).
"Jestem" tutaj (w dzianiu-się się-mówienia Sensu) na tyle, na ile "jestem sobą".
. . .
"Bo jesteś najwyższą, kim być można: sobą". (Leopold Staff w jednym wierszu o wielkości Polski)
. . .
Co to znaczy, "być sobą"? Kiedy "rozumiem" mnie-samego (moją samo-sobość)?
Stawiając-sobie takie pytania, znajduję-się (odnajduję siebie-samego) w sytuacji "rozmowy z samym-sobą".
Tu znajdę szukane odpowiedzi. Tu dojdzie do mojego "samo-spotkania". Tu znajdę w pełni własną samo-sobość.
Piątek, 9 września 2016
Wewnątrz sfery dziania-się się-mówienia Sensu - dochodzi do nowo-innego (i swoistego rodzaju) samo-spotkania każdorazowo-danej ludzkiej samo-sobości - pośród (w otocheniu) swoisto-własnych Sens-spraw - pod swoisto-własnym napięciem Sens-działania.
To wszystko stanowi tu swoisto-własną "razem-jedność".
W ten sposób nabywa źródło-początkowo pojawiająca się Sens-kategoria "samo-spotkanie" expressis verbis nowe cechy charakterystyczne:
> "Dzianie-się" się-mówienia Sensu,
> swoisto-własne "Sens-sprawy",
> swoisto-własne "Sens-diałanie".
Druckversion 